Osmanlıca Edirne Mektebi Fotoğrafı

Osmanlıca Edirne Mektebi Fotoğrafı: Osmanlıca yazılı Edirne ortaokulu.

Edirne Mekteb-i İdadi Mülkiyesi

Osmanlıca Edirne Gazetesi

Osmanlıca Edirne Gazetesi: Osmanlıca 18 Temmuz 1895 tarihli Edirne Gazetesi nushası.

Edirne

Osmanlıca Mektep Öğrencileri Fotoğrafı

Osmanlıca Mektep Öğrencileri Fotoğrafı: Osmanlıca yazılı öğrenci fotoğrafı.

Edirne Mekteb-i İdadisi Şakirdanı

Osmanlıca Cuma Tebriği

Osmanlıca Cuma Tebriği: Bu gün Cuma bu gün bayram.

Hayırlı Cumalar

Osmanlıca Müsenna Celî Sülüs Besmele

Osmanlıca Müsenna Celî Sülüs Besmele-i şerif: Her işin başı her kapının sırların anahtarı Besmele. Manası: "Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adıyla" Hattat: Hüseyin Kutlu hat yazı stili: Müsenna Celî Sülüs Tezhip (Süsleme): Serap Bostancı.

Bismillâhirrahmânirrahiym

Osmanlıca Küfi Meşki Levha

Osmanlıca Küfi Meşki Levha: Hadisi şerif ve Osmanlıca tercümesi. Kûfî ve İcazet Yazısı biçimindeki eserin hattatı Hamid Aytaç olup levhadaki metnin manası: "Rahmetim gazâbımı geçti" buyurulmaktadır.

Sebekat rahmetiy gadabiy

Osmanlıca Eyalet Haritası

Osmanlıca Eyalet Haritası: Osmanlıca Avrupa'daki Osmanlı eyaleti Bulgaristan haritası.

Bulgaristan Eyaleti

Osmanlıca Yazılı Resim

Osmanlıca Yazılı Resim: Osmanlıca resim altı yazı.

İftar sofrasında topa intizâr

- Bizim saat yürümüyor. Daha iki dakika var! Ne uzun zaman!..

Osmanlıca Çanakkale Askeri

Osmanlıca Çanakkale Askeri: Osmanlıca yazılı Çanakkale'de 13 yaşındaki Osmanlı askeri fotoğrafı.

Gönüllü Bombacı

Osmanlıca Kitap Kapağı

Osmanlıca Kitap Kapağı: Şair Şeyh Sadi adını taşıyan kitap.

Şeyh Sadi

Naşiri

Resimli Gazete

Büyük Adamlar Serisi

Cilt:1

Forma:2

7 Buçuk

Kuruştur

Osmanlıca Beyit

Osmanlıca Beyit: Osmanlıca güzel bir ilahiden bir beyit.

Derman aradım derdime, derdim bana derman imiş

Bürhan aradım aslıma aslım bana bürhan imiş

Osmanlıca Harp Mecmuası

Osmanlıca Harp Mecmuası: Osmanlıca yayınlanmış savaş dergisi.

HARP MECMUASI

Mübarek Şehidlerimiz

Din, namus, ve vatan için canı feda eden çeşitli millet ve ırklardan olan kahraman şehitlerimizin cümlesinin ruhu şad olsun.

Osmanlıca Hastanede Gaziler

Osmanlıca Hastanede Gaziler: Birinci Dünya savaşında İstanbul Galatasaray Hastanesinde Osmanlı savaş gazileri Kızılay himayesinde.

Osmanlı Hilâl-i Ahmer Cemiyeti Galatasaray Hastahanesi bahçesinde gaziler

Harb-i Umûmî 1331

Osmanlıca Savaş Fotoğrafları

Osmanlıca Savaş Fotoğrafları: Harb-i Umûmî 1331 – 1915 Kızılay bünyesinde kadınlar boğucu gazlara karşı maskesi imalatı yapıyor.

Osmanlı Hilâl-i Ahmer Cemiyeti Hanımlar Merkez-i Umûmîsinde faaliyet

Muhnik gazlara karşı ağızlık ve burunluk imâli 1331

Osmanlıca Çanakkale Haritası

Osmanlıca Çanakkale Haritası: 18 Mart Çanakkale zaferi kutlu olsun.

Çanakkale Buğazı

Osmanlıca Savaş Fotoğrafı

Osmanlıca Savaş Fotoğrafı: Osmanlı askeri hucumda.

Tuna ordusunda kahraman Osmanlı askerleri

Osmanlıca Beyit

Osmanlıca Beyit: Tedbir ile alakalı Osmanlıca güzel manidar bir şiirden bir beyit.

Tiz olma, teemmül kıl her hâle tahammül kıl

Allah'a tevekkül kıl, tedbiri bozar takdir

Cahil ile fesad etme, yaklaş sözü yad etme

Hak söze inad etme, tedbiri bozar takdir.

Kemal Paşazade

Osmanlıca Hatırlatma İşe Başlarken

Osmanlıca Hatırlatma İşe Başlarken ...

Bir işe başlarken

ne deriz?

Bismillah

Osmanlıca Levha

Osmanlıca Levha: Manidar bir Osmanlıca levha.

Derdi dünya olanın

Dünya kadar derdi olurmuş

Osmanlıca Resmi Gazete

Osmanlıca Resmi Gazete: İstiklal Marşının kabul edildiği Resmi Gazete eski adı ile Ceride-i Resmiye.

Ceride-i Resmiye

...

Osmanlıca İstiklar Marşı Metin

Osmanlıca İstiklar Marşı Metin: 12 Mart İstiklal Marşımızın kabul günü kutlu olsun.
Her ulusun bağımsızlığını simgeleyen bir millî marşı vardır. Türk millî marşının adı İstiklâl Marşı'dır. İstiklal Marşımızın sözlerini Vatan şairimiz merhum Mehmet Akif Ersoy yazmış, bestesini Zeki Üngör yapmıştır.

استكلال مارشى

İstiklal Marşı

- قهرامان اوردومزه - 

- Kahraman Ordumuza -

قورقما، سونمز بو شفقلرده يوزن ال سنجاق 

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak,

سونمدن يوردمك اوستنده توتن اك صوك اوجاق .

Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.

او بنم ملتمك ييلديزيدر، پارلاياجاق 

O benim milletimin yıldızıdır parlayacak!

او بنمدر ، او بنم ملتمكدر انجاكق 

O benimdir, o benim milletimindir ancak!

چاتما ، قوربان اوله يم ، چهره كى اى نازلي هلال 

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!

قهرمان عرقمه بر كول .. نه بو شدت بو جلال ؟

Kahraman ırkıma bir gül... ne bu şiddet, bu celâl?

سكا اولماز دوكولن قانلريمز صوكره حلال 

Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal.

حقيدر ، حقه طاچان ، ملتمك استكلال 

Hakkıdır, Hakk'a tapan milletimin istiklal.

.بن ازلدن بريدر حر ياشادم ، حر ياشارم

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım;

!هانكى چیلغین بکا زنجير ووراجقمش ؟ شاشارم 

Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!

،كوكره مش سل كبى يم : بنديمى چيكنر، اشارم 

Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.

.ييرتارم طاغلرى ، انكينلره صيغمام طاشارم 

Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

،غر بك افاقنى صارمشس چليك زرهلى ديوار

Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar.

.بنم ايمان طول و كوكسم كبى سرحدم وار 

Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.

،اولوسون ، قورقما نصيل بويله بر ايمانى بوغار 

Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imânı boğar,

مدنيت ! " ديديكك تك ديشى قالمش جاناوار ؟ "

'Medeniyyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar?

،آرقاداش ! يورديمه الچاقلرى باصديرمه صاقين 

Arkadaş, yurduma alçakları uğratma sakın;

.سپر ايت كووده كى ، طورسون بو حياسزجه اقين

Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.

..طوغه جقدر ساكا وعد ايتديكى كونلر حقك 

Doğacaktır sana va'dettiği günler Hakk'ın,

.كيم بيلير ، بلكه يارين ، بلكه ياريندن ده ياقين

Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

!باصديغك يرلرى " طوپراق ! " دييه رك كچمه ، طانى

Bastığın yerleri 'toprak' diyerek geçme, tanı!

.دوشون التنده كى بيكلرجه كفنسز ياتانى 

Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.

:سن شحيد اوغليسين ، اينجيتمه ، يازيقدر، آتاكى 

Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı.

.ويرمه ، دنيالرى آلسه ك ده ، بو جنت وطنى

Verme, dünyâları alsan da bu cennet vatanı.

كيم بو جنت وطنك اوغرينه اولماز فدا ؟

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?

!شحدا فيشقيره جق طوچراغى صقسه ك ، شحدا 

Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!

،جانى ، جانانى ، بوتون واريمى السينده خدا

Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hudâ,

.ايتمسن تك وطنمدن بنى دنياده جدا 

Etmesin tek vatanımdan beni dünyâda cüdâ.

:روحمك سندن الحى شودر انجاق املى 

Rûhumun senden İlahî, şudur ancak emeli:

،دكمه سين معبديمك كو كسنه نامحرم الى

Değmesin ma'bedimin göğsüne nâ-mahrem eli!

بو اذانلركه شحادتلرى دينك تملى 

Bu ezanlar-ki şehâdetleri dinin temeli-

،ابدى يورديمك اوستنده بنم ايكله ملى

Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.

،او زمان وجد اله بيك سجده ايدر وارسه طاشم

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım.

،هر جريحه مدن الهى ، بوشانوب قانلى ياشم

Her cerîhamdan, İlâhî, boşanıp kanlı yaşım;

!فيشقيرير روح مجرد كبى يردن نعشم 

Fışkırır rûh-ı mücerred gibi yerden na'şım;

.او زمان يوكسله رك عرشه دكر ، بلكه ، باشم 

O zaman yükselerek arşa değer belki başım!

! دالغه لان سن ده شفقلر كبى اى شانلى هلال 

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl!

.اولسون ارتيق دوكولن قانلريمك هپسى حلال 

Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.

:ابدياً سكا يوق ، عرقمه يوق اضمحلال 

Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl;

،حقيدر، حر ياشامش ، بايراغمك حريت

Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet,

.حقيد حقه طاپان ، ملتمك استقلال 

Hakkıdır, Hakk'a tapan milletimin istiklâl!

محمد عاكف

Mehmed Akif

Osmanlıca İstiklal Marşı

Osmanlıca İstiklal Marşı: Mehmet Akif Ersoy. Osmanlıca resim olarak.

İSTİLAL MARŞI

1

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak

Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.

O benim milletimin yıldızıdır parlayacak!

O benimdir, o benim milletimindir ancak!

2

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!

Kahraman ırkıma bir gül... ne bu şiddet, bu celâl?

Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal.

Hakkıdır, Hakk'a tapan milletimin istiklal.

3

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım;

Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!

Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.

Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

4

Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar.

Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.

Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imânı boğar,

'Medeniyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar?

5

Arkadaş, yurduma alçakları uğratma sakın;

Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.

Doğacaktır sana va'dettiği günler Hakk'ın,

Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

6

Bastığın yerleri 'toprak' diyerek geçme, tanı!

Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.

Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı.

Verme, dünyâları alsan da bu cennet vatanı.

7

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?

Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!

Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hudâ,

Etmesin tek vatanımdan beni dünyâda cüdâ.

8

Rûhumun senden İlahî, şudur ancak emeli:

Değmesin ma' bedimin göğsüne nâ-mahrem eli!

Bu ezanlar-ki şehâdetleri dinin temeli-

Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.

9

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım.

Her cerîhamdan, İlâhî, boşanıp kanlı yaşım;

Fışkırır  rûh-ı mücerred gibi yerden na'şım;

O zaman yükselerek arşa değer belki başım!

10

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl!

Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.

Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl;

Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet,

Hakkıdır, Hakk'a tapan milletimin istiklâl!

...

Osmanlıca Dergi Sırat-ı Mustakim

Osmanlıca Dergi Sırat-ı Mustakim: Fikir babası Mehmet Âkif Ersoy'dur. Dergi sık sık kapatıldı, yazarları yargılandı. 641 sayı çıktı, 183. sayıdan sonra Sebilürreşad adını aldı.

Sırat-ı Müstakim

Osmanlıca Devlet Nişanı

Osmanlıca Devlet Nişanı: Sadrazam Nişanı. Nişanı İftihar Madalyası. Sadrazam ya da Vezir-i Azam, (Osmanlıca: صدر اعظم‎, وزیر اعظم‎) Osmanlı Devleti döneminde padişah adına devlet işlerini yöneten en yüksek derecedeki görevliye verilen isimdi. Osmanlı Devleti'nin kuruluş döneminde sadece vezir tanımı kullanılmaktaydı.

Nişan-ı İftihar

Osmanlıca Kitap

Osmanlıca Kitap: Anadolu Halk Şarkıları külliyatı kitabı.

Darü'l-Elhan Külliyatı

Anadolu Halk Şarkıları

(Konya) (Karaman) (Manisa) (Aydın) da bu def'a toplanılan (40) halk

türküsü ile müessesemizde ... 

...

Defter 4

Osmanlıca Camii Kitabesi

Osmanlıca Camii Kitabesi: Zihni Paşa Camii yapım kitabesi.

Ḥāmi-i dīn-i mübīn ḫalīfe-i resūl-i rabbüʾl-ʿālemīn es-sulṭān ibnüʾs-sulṭān Sulṭānüʾl-Ġāzī ʿAbduʾl-ḥamīd Ḫān Efendimiz ḥażretleriniŋ ʿaṣr-ı güzīn-i hümāyūnlarında ticāret ve nāfiʿa neẓāretiyle mübāhī Muṣṭafā Zihnī Paşa’nıŋ eser-i ḫayrıdır

1320 

nemaḳahu Sāmī ġufire ẕünūbehu

Osmanlıca Çeşme Kitabesi

Osmanlıca Çeşme Kitabesi: Saliha Sultan çeşmesinin sol taraftaki musluk kitabesi. Kısa öz ve gayet zarif bir hat ile.

Gel Vālide Sulṭāna du‘ā eyle de iç ṣu

1148

Osmanlıca Çeşme Kitabesi

Osmanlıca Çeşme Kitabesi: İbnülemin Ahmed Ağa Çeşmesi imar kitabesi.

Menbaʿ-ı cūd u ʿaṭā İbnü’l-Emīn Aḥmed Ağa

Etti bu nev çeşmeyi bünyād hem-çün ʿayn-ı nūr

Oldu ġāyet de mahalline müsādif bir eser

Kim ahālīye ṣusuzluḳ vermiş idi çoḳ fütūr

İntifāʿ ettikçe āb-ı hoş-güvārından bunuŋ

Yād ederler hayr ile cümle inās ile ẕükūr

Nūş edip āb-ı ṣafā-baḫşını geldi ṭabʿıma

Tā beyān-ı sāl-i bünyādın edem zīb-ı suṭūr

Lūlesi gördüm nidā birle dedi tārīḫini

Al Ḥüseyn ile Ḥasan ʿaşḳına iç mā-i ṭahūr

1133

Osmanlıca Şehir Adı

Osmanlıca Şehir Adı: Süsleme ve Osmanlıca kaligrafi örneği.

İstanbul

Osmanlı Sultanları Seceresi

Osmanlı Sultanları Seceresi: Osmanlı Soy Ağacı, Osmanlı Padişahlarının Soyağacı, Osmanlı Hanedanı Sultanların Soy Ağacı Şeması, Tablosu, Resmi

Osmanlı Sultanlarının Seceresi

Osmanlıca Silah

Osmanlıca Silah: Osmanlıca yazılı ve tarihli silah.

Mavzer
1325

Osmanlı Padişahları ve Tuğraları

Osmanlı padişahları, fotoğrafları, tuğraları ve hakkında kısa bilgiler. 

Sıra	Sultan	Portre	Tahta Geçişi	Tahtan İnişi	Tuğra
1	I. Osman (Gazi-Bey)		c. 1299	c. 1324	— [c]	Ertuğrul Gazi’nin oğlu; Ölene kadar tahttan inmedi.[17]
2	I. Orhan (Gazi-Bey)		c. 1324	c. 1361		Osman Gazi ve Mal Hatun’un oğlu; Ölene kadar tahttan inmedi.[18]
3	I. Murat Hüdavendigâr, Şehid (1383′’ten sonra Sultan)		c. 1360	1389		Orhan Gazi ve Nilüfer Hatun’un oğlu; Şehid olana kadar tahttan inmedi; I. Kosova Muharebesi’nde şehid oldu.[19]
4	I. Bayezid Yıldırım, Sultân-î-Rûm		1389	1402		I. Murat ve Gülçiçek Hatun’un oğlu; Anadolu’ Türk birliği sağlandı. Ankara Savaşı’nda esir düştü (saltanatı bitti); 1402 Fetret Devri başladı 8 Mart 1403′te Akşehir’de tutsakken öldü.[20]
Fetret Devri[d] (1402–1413)
5	I. Mehmet Çelebi-Kirişçi		1413	1421		I. Bayezid ve Devlet Hatun’un oğlu; Ölene kadar tahttan inmedi.[21]
6	II. Murat Koca Sultân, Gazi		1421	1444		I. Mehmet ve Emine Hatun’un oğlu;[22] Kendi özgür iradesiyle oğlu II. Mehmed lehine tahttan feragât etti.[23]
7	II. Mehmed Fatih		1444	1446		II. Murat ve Hüma Hatun’un oğlu;[24] Babasına tekrar padişah olmasını rica ettikten sonra tahtı teslim etti.[23]
—	II. Murad Koca Sultân, Gazi Han		1446	3 Şubat 1451		İkinci çıkışı; Yeniçeri isyanı neticesinde tahtta geri dönmek zorunda kaldı.;[25] Ölene kadar tahttan inmedi.[22]
—	II. Mehmed Fâtih Sultân Mehmed Hân – Gazi		3 Şubat 1451	3 Mayıs 1481		İkinci çıkışı; 29 Mayıs 1453′te İstanbul’u fethetti; Ölene kadar tahttan inmedi.[26]
8	II. Bayezid Sultân Bayezid-î Velî Han – Gazi		19 Mayıs 1481	25 Nisan 1512		II. Mehmet ve Gülbahar Hatun’un oğlu; Oğlu I. Selim lehine tahttan feragât etti; 26 Mayıs 1512′de Dimetoka yakınlarında öldü.[27]
9	I. Selim Yavuz Sultân Selim Han – Gazi (1517′den beri halife)		25 Nisan 1512	21 Eylül 1520		II. Bayezid ve Ayşe Hatun’un oğlu; İslam birliği politikası güttü. İlk İslam Halifesi (Mısır’ın fethiyle başlar) Ölene kadar tahttan inmedi.[28]
10	I. Süleyman Kanûnî Sultân Süleyman Han Muhteşem – Şehid		30 Eylül 1520	7 Eylül 1566		I. Selim ve Ayşe Hâfize (Ayşe Hafsa) Valide Sultan’ın oğlu; Avrupa ağırlıklı fetihler yaptı. 1526 Mohaç Savaşı’nda Macar Krallığı’na son verdi. Ölene kadar tahttan inmedi.[29]
11	II. Selim Sarı		29 Eylül 1566	21 Aralık 1574		I. Süleyman ve Hürrem Haseki Sultan’ın oğlu; Denizciliğe önem verilerek, Kıbrıs ve Tunus alındı. Ölene kadar tahttan inmedi.[30]
12	III. Murad		22 Aralık 1574	16 Ocak 1595		II. Selim ve Afife Nur Banû Valide Sultan’ın oğlu; Doğu ağırlıklı fetihler sürdü. Ölene kadar tahttan inmedi.[31]
13	III. Mehmed Adlî		27 Ocak 1595	20 ya da 21 Aralık 1603		III. Murad ve Safiye Valide Sultan’ın oğlu; Ölene kadar tahttan inmedi;[32]
14	I. Ahmed Bahtî		21 Aralık 1603	22 Kasım 1617		III. Mehmed ve Handan Valide Sultan’ın oğlu; Zitvatoruk Antlaşması ile Osmanlı ve Avrupa eşit sayıldı. Ölene kadar tahttan inmedi.[33]
15	I. Mustafa Deli		22 Kasım 1617	26 Şubat 1618		III. Mehmed ve Fûldâne Valide Sultan’ın oğlu; Zekâ geriliğinden ötürü Genç yeğeni II. Osman lehine tahttan indirildi.[34]
16	II. Osman Genç, Şehid		26 Şubat 1618	19 Mayıs 1622		I. Ahmed ve Mâh-Firûze Hatice Valide Sultan’ın oğlu; 19 Mayıs 1622′deki yeniçeri isyanında tahttan indirildi; 20 Mayıs 1622′de Sadrazam Kara Davut Paşa tarafından katledildi.[35]
—	I. Mustafa Deli		20 Mayıs 1622	10 Eylül 1623		İkinci çıkışı; Yeğenine yapılan suikastin ardından tahtta geri döndü; Zihnî dengesizliği nedeniyle tahttan indirildi; 20 Ocak 1639′da İstanbul’daki ölümüne kadar hapsedildi.[34]
17	IV. Murad Bağdat Fâtihi, Sahib-î-Kıran, Gazi		10 Eylül 1623	8 ya da 9 Şubat 1640		I. Ahmed ve Mâh-Peyker Kösem Valide Sultan’ın oğlu; Doğu ağırlıklı fetihler yapıldı. Ölene kadar tahttan inmedi.[36]
18	I. İbrahim Girit Fâtihi, Asabî, Şehid		9 Şubat 1640	8 Ağustos 1648		I. Ahmed ve Mâh-Peyker Kösem Valide Sultan’ın oğlu; Şeyhülislam liderliğinde gerçekleştirilen darbe ile tahttan indirildi; 18 Ağustos 1648′de İstanbul’’da isyancıların önderi olan SadrazamMevlevî Sofu Mehmed Paşa tarafından boğduruldu.[37]
19	IV. Mehmed Avcı		8 Ağustos 1648	8 Kasım 1687		I. İbrahim ve Turhan Hatice Valide Sultan’ın oğlu; İkinci Mohaç Muharebesi’nde Osmanlı Devleti’nin uğradığı yenilginin ardından tahttan indirildi; Edirne’de 6 Ocak 1693′te öldü.[38]
20	II. Süleyman Gazi		8 Kasım 1687	22 Haziran 1691		I. İbrahim ve Sâliha Dil-Âşûb Valide Sultan’ın oğlu; Ölene kadar tahttan inmedi.[39]
21	II. Ahmet Gazi		22 Haziran 1691	6 Şubat 1695		I. İbrahim ve Hatice Mû’azzez Sultan’ın oğlu; Ölene kadar tahttan inmedi.[40]
22	II. Mustafa Gazi		6 Şubat 1695	22 Ağustos 1703		IV. Mehmed ve Mâh-Pâre Ümmetullah (Emetullah) Râbi’a Gül-Nûş Valide Sultan’ın oğlu; Karlofça Antlaşması ile Osmanlı ilk defa büyük ölçüde toprak kaybetti (1699).; Edirne Vakası olarak anılan yeniçeri ayaklanması sonucu 22 Ağustos 1703’te tahttan indirildi; 8 Ocak 1704′te İstanbul’da öldü.[41]
23	III. Ahmed Lâle Devri Pâdişâhı – Gazi		22 Ağustos 1703	1 ya da 2 Ekim 1730		IV. Mehmed ve Mâh-Pâre Ümmetullah (Emetullah) Râbi’a Gül-Nûş Valide Sultân’ın oğlu; Lale Devri (1718-1730)’nde ıslâhatlar yaptı. Patrona Halil önderliğinde gerçekleştirilen yeniçeri isyanıyla tahttan indirildi; 1 Temmuz 1736′da öldü.[42]
24	I. Mahmud Gazi		2 Ekim 1730	13 Aralık 1754		II. Mustafa ve Saliha Sebkat-î Sultân’ın oğlu; Ölene kadar tahttan inmedi.[43]
25	III. Osman Sofu		13 Aralık 1754	29 ya da 30 Ekim 1757		II. Mustafa ve Şeh-Süvar Valide Sultân’ın oğlu; Ölene kadar tahttan inmedi.[44]
26	III. Mustafa İlk Yenilikçi, Gazi		30 Ekim 1757	21 Ocak 1774		III. Ahmed ve Emine Mihr-î-Şâh İkinci Kadın Efendi’nin oğlu; Ölene kadar tahttan inmedi.[45]
27	I. Abdülhamid Islâhatçı, Gazi		21 Ocak 1774	6 ya da 7 Nisan 1789		III. Ahmed ve Râbi’a Şermi Kadın Efendi’nin oğlu; Ruslara karşı mücadele etti. Ölene kadar tahttan inmedi.[46]
28	III. Selim Bestekâr, Nizâmî, Şehid		7 Nisan 1789	29 Mayıs 1807		III. Mustafa ve Mihr-î-Şâh Valide Sultân’ın oğlu; Çeşitli reformlar yaptı. Gerçekleştirdiği reformlarına karşı Kabakçı Mustafa önderliğinde tertiplenen yeniçeri isyanıyla tahttan indirildi; 28 Temmuz 1808′de İstanbul’da Padişah IV. Mustafa’nın emriyle katledildi.[47]
29	IV. Mustafa		29 Mayıs 1807	28 Temmuz 1808		I. Abdülhamid ve Ayşe Seniyeperver Valide Sultan’ın oğlu; Rusçuk A’yan’ı Alemdar Mustafa Paşa önderliğinde gerçekleştirilen ayaklanma neticesinde tahttan indirildi; 17 Kasım 1808′de İstanbul’da Padişah II. Mahmud’un emriyle idam edildi.[48]
30	II. Mahmud İnkılâpçı, Gazi		28 Temmuz 1808	1 Temmuz 1839		I. Abdülhamid ve Nakş-î-Dil Haseki Valide Sultan’ın manevî oğlu; 1826′da Yeniçeri Ocağı’nı lağvetti. (Vaka-i Hayriye); Ölene kadar tahttan inmedi.[49]
31	Abdülmecid Tanzimâtçı, Gazi		1 Temmuz 1839	25 Haziran 1861		II. Mahmud ve Bezm-î-Âlem Valide Sultan’ın oğlu; 3 Kasım 1839′da Osmanlı demokratikleşmesinin ilk adımı olan(Gülhane Hatt-ı Şerif-î) Tanzimât Fermânı’nı yayımladı; 18 Şubat 1856′da (Islâhat Hatt-ı Hümâyûn-u) Islâhat Fermânı’nı ilân etmek zorunda bırakıldı; Ölene kadar tahttan inmedi.[50]
32	I. Abdülaziz Bahtsız, Şehid		25 Haziran 1861	30 Mayıs 1876		II. Mahmud ve Pertav-Nihâl (Pertevniyal) Valide Sultân’ın oğlu; İlk kez Avrupa’ya seyahat’ amacıyla gitti. Bakanları tarafından tahttan indirildi; Beş gün sonra da (intihar etti ya da muhtemel bir suikâsta kurban gitti) ölü bulundu.[51]
33	V. Murad Deli		30 Mayıs 1876	31 Ağustos 1876		Abdülmecid ve Şevk-Efzâ Valide Sultân’ın oğlu; Akıl hastalığı nedeniyle tahttan indirildi; 29 Ağustos 1904’te Çırağan Sarayı’nda öldü.[52]
34	II. Abdülhamid Ulû Sultân Abd-ül Hamid Han – Gazi		31 Ağustos 1876	27 Nisan 1909		Abdülmecid ve Tîr-î-Müjgan Üçüncü Kadın Efendi’nin oğlu; ve daha sonra da Rahîme Piristû Valide Sultan’nın mânevî evlâdı; 23 Kasım 1876′da (Birinci) Meşrûtiyyet’i tesis ederek anayasa(Kanûn-î Esasî) çıkardı, daha sonra ise 13 Şubat 1878′ta askıya aldı; 3 Temmuz 1908′de (İkinci) Meşrûtiyyet’i yeniden ilân etti; 31 Mart Vakası (13 Nisan 1909) sonrasında tahttan indirildi; Vakarlı esaret hayatına başlamak üzere Selânik’e nakledildi; 1912′de Selânik’in Yunanistan’a kaybedilmesiyle 10 Şubat 1918 tarihindeki vefatına kadar Beylerbeyi Sarayı’na kapatıldı.[53]
35	V. Mehmed Reşâd		27 Nisan 1909	3 Temmuz 1918		Abdülmecid ve Gül-Cemâl Dördüncü Kadın Efendi’nin oğlu; Osmanlı gücünü yitirdi, Balkanlar, Libya ve Ortadoğu kaybedildi. Ölene kadar Mehmed Talât, İsmail Enver, ve Ahmed Cemal Paşalarınkuklası olarak tahtta kaldı.[54]
36	VI. Mehmet Vahidettin		4 Temmuz 1918	1 Kasım 1922		Abdülmecid ve Gül-İstü (Gülistan) Münîre Dördüncü Kadın Efendi’nin oğlu; 1 Kasım 1922′de Saltanat lâğvedildi; 17 Kasım 1922’de İstanbul’dan ayrıldı; 16 Mayıs 1926’da Sanremo, İtalya’da sürgünde öldü.[55]
Osmanlı Devleti’nin Dağılması[e] (1922–1923)
—	Abdülmecid (Son Osmanlı Halifesi)		18 Kasım 1922	3 Mart 1924	— [c]	I. Abdülaziz ve Hayran-î-Dil Kadın Efendi’nin oğlu;[56] TBMM tarafından halife seçildi; Hilafet’in kaldırılmasıyla sürgüne gönderildi;[57] 23 Ağustos 1944’te Paris, Fransa’da s